1- گلوکز (قند) خون در ساعات اولیه روز کاهش می‌یابد. سپس با افزایش تبدیل گلیکوژن (ذخیره قندهای) کبد و عضلات به گلوکز، به سطح طبیعی باز می‌گردد.

2- در چند روز اول روزه داری در طول روز کاهش گلوکز دیده می‌شود، ولی به سرعت مکانیسم تطابق بدن، این تغییر اندک را اصلاح می‌کند. شاید احساس سردردی که در روزهای اول روزه داری در برخی افراد دیده می شود، با کاهش گلوکز خون مرتبط باشد.

3- کاهش سنتز گلیکوژن در کبد و افزایش میزان AMP حلقوی در کبد

4- کاهش ترشح انسولین و افزایش ترشح گلوکاگون و هورمون رشد

5- افزایش بعضی اسیدهای آمینه آزاد در خون به خصوص آلانین، گلوتامین و گلیسین

6- افزایش اسیدهای چرب آزاد در خون: این تغییرات نشانه برداشت بدن از چربی های ذخیره ای و استفاده از آن ها در سوخت و ساز است. بدن به هنگام کاهش گلوکز خود در روزه داری ضمن آن که سعی می کنید مغز و باعث عصبی را در اولویت مصرف گلوکز موجود قرار دهد، ترکیبات حاصل از سوخت نا کامل چربی را نیز به عنوان یک غذای انتخابی در اختیار مغز قرار می دهد.

7- کاهش ملایم کلسیم و فسفر در خون طی روزهای اول و سپس بازگشت آن به حالت طبیعی

8- کاهش تصفیه کلیوی و در نتیجه افزایش اندک اسید اوریک و بیلی روبین خون که البته این تغییرات اندک، با آشامیدن مقدار کافی آب در فاصله افطار و سحر، برطرف خواهد شد.

9- افزایش اکسیداسیون چربی و کاهش اکسیداسیون کربوهیدرات‌ها

10- افزایش اندک در کراتینین، پتاسیم، منیزیم و حجم پلاکت‌ها

11- افزایش HDL (کلسترول خوب) ، عدم تغییر مقدار کلسترول کل و LDL (کلسترول بد).